• Een instrument om goederen op te volgen. Dit wordt goods tracking genoemd.
• Een instrument om het wagenpark te monitoren. Dit zijn vrachtwagens, containers, wagons.
• Een instrument voor personeelsbeleid.
Ubidata levert al deze instrumenten modulair
in functie van de behoeften van de klant. Uniek voor ons is dat we alle data samenvoegen en de informatie in realtime naar de klant sturen. De klant kiest de indicatoren die hij wil zien (zoals een stijgende temperatuur in een koelwagen, de laadklep van een vrachtwagen die te lang openstaat, een wagon die drie dagen lang in Duitsland stilstaat). Het systeem genereert waarschuwingen in realtime waarop de klant kan reageren en zijn eigen klant waarschuwen.
Het probleem bij multimodaliteit is dat men dikwijls van werkwijze verandert - en dus ook vaak van leverancier. Wanneer er ongeplande gebeurtenissen plaatsvinden, brengen we onze klanten hiervan op de hoogte via een geautomatiseerd berichtensysteem.
Onze oplossing is geprogrammeerd om verschillen met betrekking tot de oorspronkelijke planning op te sporen. Onze klant ontvangt meldingen zodra er een verschil optreedt en dit volledig automatisch.
Tegen welke uitdagingen loopt u aan?
De uitdagingen waar we tegenaan lopen, zijn hoofdzakelijk commercieel. Er moet een diepgaande interactie met de prospect plaatsvinden om de voordelen van onze producten duidelijk te maken. Ze zijn complex en moeilijk te vatten in een eenvoudige commerciële boodschap. Daarentegen blijven onze klanten ons trouw.
Welke toekomst ziet u voor de sector? Merkt u dat er een revolutie aankomt?
In mijn domein, de B2B-logistiek, is er nog geen revolutie zoals in B2C, met de ‘veruberisering’ van de pakketbezorging. In B2B zal de revolutie in de veranderende krachtverhouding tussen verladers en transporteurs liggen. Van oudsher gaan grote verladers zoals een Delhaize hun systeem aan hun transporteurs opleggen. Omgekeerd, als een klein bedrijf van de diensten van een grote transporteur zoals Jost Group gebruikmaakt, zal deze zich aan diens systemen moeten onderwerpen.
Met de digitalisering zal het voor de verlader eenvoudiger worden om bepaalde eisen aan
de transporteur op te leggen. De verlader kan daadwerkelijk eisen dat een applicatie van een derde partij door de transporteur gebruikt wordt.
Het risico voor de transporteurs is dan wel dat ze een pure commodity worden. Uiteraard gaat het hier nog om leveranciers van middelen (vrachtwagens, chauffeurs, enzovoort). Maar hoe zullen ze het verschil maken eens de zelfrijdende vrachtwagens zullen verschijnen? Niet met meer met vrachtwagens. Die zullen waarschijnlijk eigendom zijn van financiële instellingen die hen op termijn zullen leasen aan de verladers zelf.
Ik zie de toekomst van de logistiek als volgt:
Een verlader moet een pallet vervoeren. Zijn systeem zal bijvoorbeeld bepalen dat die best een vrachtwagen gebruikt, uiteraard zo optimaal mogelijk. Deze vrachtwagen, in het bezit van een financiële instelling en verhuurd met pay-per-use aan een transporteur, komt het pallet ophalen. Op het pallet bevindt zich een sensor die de noodzakelijke informatie zal doorsturen. De dag waarop deze vrachtwagen zelfrijdend is, zullen de transporteurs die geen IT-bedrijven geworden zijn, verdwijnen.
De meeste technologieën die ik hierboven beschrijf, zijn bijna beschikbaar. Het zal nog maximum tien jaar duren eer ze realiteit worden.